“MUIS!”
Ik zat lekker onder een dekentje op de bank, laptop op schoot, beetje moe, maar nog best productief. Tot ik ineens aan de andere kant van de hoekbank iets zag bewegen. Recht in mijn vizier. Een muisje. Klein, grijs, snel. Natuurlijk stond ik meteen te gillen. Janssen stond met een slaaphoofd op uit zijn diepe dutje, keek even verbaasd rond en stond plots midden in de kamer. En de muis? Die was natuurlijk allang weer verdwenen onder de bank. En dit was het begin van: de muis, de bank, de hulp en mijn grenzen.
