“MUIS!”
Ik zat lekker onder een dekentje op de bank, laptop op schoot, beetje moe, maar nog best productief. Tot ik ineens aan de andere kant van de hoekbank iets zag bewegen. Recht in mijn vizier. Een muisje. Klein, grijs, snel. Natuurlijk stond ik meteen te gillen. Janssen stond met een slaaphoofd op uit zijn diepe dutje, keek even verbaasd rond en stond plots midden in de kamer. En de muis? Die was natuurlijk allang weer verdwenen onder de bank. En dit was het begin van: de muis, de bank, de hulp en mijn grenzen.
Van muis-ontkenning naar hulp inschakelen
Nu moet je weten: Martijn had een week ervoor al geroepen dat hij iets zag. “Een muis,” zei hij. Tijl en ik verklaarden hem natuurlijk voor gek. “Nee joh, dat verbeeld je je.” En eerlijk? Ik wilde het ook niet zien. Geen muis, geen probleem. Tot ik hem dus zelf zag.
Ik kwam natuurlijk meteen in actie. Ik belde Martijn. Hij was opgelucht dat hij niet gek was, maar minder blij dat het écht zo was. Ondertussen dook ik het internet op. Eerst nog met het idee: kunnen we dit zelf oplossen? Een valletje hier, een middeltje daar? Maar na een paar minuten Googlen en één telefoontje met een ongediertebestrijder wist ik: dit laat je beter aan een expert over. Gelukkig kon die de volgende dag al komen.
Zes muizen in een bank en een jachthond die niks doorhad
In huis ging ik ook op onderzoek uit. Waar kwam die muis toch vandaan? Ik tilde een kussen van de bank op en zag iets bewegen. Gillen natuurlijk. ’s Avonds wilde Martijn ook even inspecteren. En jawel hoor: de muis schoot uit het gat in de bank, schrok zich een hoedje van mijn gegil en verdween direct weer onder de bank. Ik gilde zó hard dat mijn Apple Watch me waarschuwde: “U bevindt zich in een te luide omgeving.” Geluidsniveaus: 95 dB. Prima dus.
De volgende dag kwam de expert. Hij trok de bank open en haalde er zes babymuisjes uit. Een compleet nest. In onze bank. Dezelfde bank waar Janssen altijd op ligt, onze Franse jachthond. Jep. Die had dus dagenlang met een muisennest onder zijn buik liggen chillen. De bank was niet meer te redden. En als je je ooit hebt afgevraagd wat één muis kost: een muisennest = geen bank meer, honderden euro’s voor een bestrijder, halve boodschappenvoorraad de vuilnisbak in, én een huis dat volledig op z’n kop staat.
Het was chaos en ik stond continu op scherp – maar ik vond moerder muis óók zielig
Vrijdagavond zat ik alleen thuis (Tijl sporten, Martijn feestje), en moedermuis kwam continu op bezoek. Op zoek naar haar nest. Het werd een avond vol gegil. Ik kreeg zelfs appjes van mensen die langs ons huis liepen en me hoorden gillen. Moedermuis schrok zich telkens rot, slipte de hoek om en rende richting haar veilige plek onder het keukenblok. Zodra de mannen thuis kwamen stonden ook zij op scherp. En Janssen deed mee. Van schrik stond hij ook iedere keer naast zijn mand. Het werd tijd dat er een einde kwam aan deze chaos en het continu alert zijn. En toch, toch vond ik het ook weer zielig voor moeder muis.
Zaterdagochtend was het klaar. Ze zat ze in de val. Vanaf dat moment stond alles in het teken van opruimen en schoonmaken. En dat was het moment waarop ik kon kiezen: doe ik dit weer allemaal in mijn eentje, zoals vroeger? Of accepteer ik de hulp die wordt aangeboden? Ik koos het tweede. Mijn zus kwam helpen. Martijn had de dag ervoor samen met neef Mica de bank al naar de vuilstort gebracht. In de dagen daarna hielp hij me ook nog met de tuin, de schuur en de trapkast. Ook Tijl nam taken over, zoals het rondje met de hond en de vaatwasser, die overuren draaide, uitruimen. En weet je? Het hielp. Niet alleen praktisch, maar ook mentaal. Mijn lijf kon dit niet meer alleen. En ik hoefde dat ook niet van mezelf.
Grenzen bewaken = soms bewust niet alles in één keer willen doen
Toch ging ik over mijn grens. Natuurlijk. Het was veel, het moest gebeuren, en ik wílde ook dat het snel weer op orde was. Zodat ik me weer kon focussen op de leuke dingen waar ik mee bezig was, zoals mijn cursus upgraden. En in plaats van zoals vroeger keihard doorgaan tot ik compleet instortte, koos ik dit keer voor een andere aanpak. Om de dag iets doen. Rust inplannen. Eten dat me voedt (oké, behalve die ene binge & Netflix dag – dat gaat zo lekker samen). En niet álles willen fixen op dag één.
Na de zware schoonmaak klussen kwamen de leuke dingen. Tijd om een nieuwe bank uit te zoeken. Een op poten, zodat hij niet meer aantrekkelijk is voor muizen. Daarbij moest het deze keer een bank worden waar je niet alleen lekker op kunt loungen, maar ook lekker op kunt zitten. En waar ik wat gemakkelijker vanaf op kan staan. Het plan was een aantal winkels te bezoeken. Maar bij de eerste winkel hadden we al een mooie gevonden. En aangezien ik niet zo erg van winkelen houd en Martijn ook niet, hahaha, plus we waren beide moe, besloten we dat dit hem moest worden.
En nu we toch een leeg huis hebben, besloot ik ook meteen: dan gaan we schilderen ook. Een lieve vriendin bood haar hulp aan. Wéér de neiging om eerst “nee joh, dat doe ik wel alleen” te zeggen. Dat zit toch diep ingebakken. Maar ik word steeds verstandiger, practise what you preach, zeg maar. Dus ik neem haar hulp aan. Plus haar idee om nog iemand erbij te zoeken. Als bedankje kook ik op een later moment iets lekkers voor hen.
Een muis in huis – en wat het me opnieuw liet zien
- Je kunt bewust kiezen om hulp aan te nemen (ook al wil je eerst nog ‘gewoon zelf proberen’).
- Grenzen zijn niet altijd keihard – maar je kunt er wél zacht mee omgaan.
- Voor jezelf zorgen is niet pas ná de chaos, maar óók tijdens.
- Zelfs als het stinkt, schuurt of piept – er zit bijna altijd iets waardevols in.
- En een jachthond die dagenlang een muis negeert? Soms is acceptatie ook gewoon humor.
Misschien herken je jezelf hierin.
Heb jij ook de neiging om pas hulp te accepteren als het echt niet anders kan? Ben je ook zo’n type dat zegt: “Ik fix dit wel even”? Of merk je pas dat je over je grens ging als je lijf je keihard terugfluit?
Dan hoop ik dat dit blog je aan het denken zet. Over hoe jij omgaat met grenzen, hulp en chaos. En nee, je hoeft er gelukkig niet eerst een muis voor in huis te halen.
💬 Laat het me weten in de reacties of stuur me een berichtje: hoe ga jij om met hulp vragen? En wat doet het met je grenzen als je ineens in de chaos belandt?
💡Wil je meer weten over hoe je beter voor jezelf zorgt in drukke, moeilijke of pijnlijke periodes? Neem eens een kijkje bij mijn cursus Van overleven naar leven met chronische klachten – binnenkort in een vernieuwde versie.