ik ben veel te dik

Bijna dagelijks klinkt deze zin in mijn hoofd: ‘ik ben echt veel te dik’. Voor iemand die altijd pleit om lief te zijn voor jezelf, klinkt dit niet echt heel lief, toch? Het is natuurlijk maar net hoe je het bekijkt. Eerlijk tegen jezelf zijn over zo’n belangrijk onderdeel van je gezondheid, dat is toch een vorm van zelfliefde? Je kunt het natuurlijk ook op een andere manier zeggen: ‘ik heb overgewicht of obesitas’ of ‘ik wil een gezond gewicht bereiken’. Maar eigenlijk zeg je er hetzelfde mee. En in mijn hoofd klinkt nou eenmaal: ‘ik ben nu echt veel te dik’.

Want als je de feiten bekijkt val ik in de categorie van ernstig overgewicht. Die feiten bestaan uit mijn gewicht en mijn buikomvang. Daarnaast zie ik het zelf ook wel in de spiegel, op foto’s en soms schrik ik van mezelf in de weerspiegeling van een winkelruit. Maar een aantal maanden terug was de grootste schrik toen ik op de weegschaal stond. Hoe dan? Dat vertel ik in dit blog artikel. En ja, ik onthul ook dat schrikbarende cijfer op de weegschaal.

bijna 100 kg

Laten we die pleister er maar meteen aftrekken. Toen ik aan het begin van de zomer op de weegschaal ging staan stond daar: 99,7 kg. WTF (sorry voor mijn taalgebruik, maar echt…) Onvoorstelbaar. Hoe heb ik het zover kunnen laten komen? Van schrik heb ik de hele zomer niet meer op de weegschaal gestaan. Bang dat hij meer dan 100 kg zou aantikken. Dat is natuurlijk je kop in het zand steken en werkt niet. En inmiddels sta ik weer op de weegschaal en ben ik weer wat verder verwijderd van die 100, namelijk 97 kg.

Nog steeds veel te zwaar. En wanneer je me al wat langer volgt weet je dat ik al een aantal jaren bezig ben met het bereiken van een gezond gewicht. Toen ik de eerste versie schreef van ‘Ik ben te dik’ woog ik 87 kg. Dit was in 2020 en ik ben in de tussentijd zeker afgevallen, maar dus ook weer aangekomen. En dat is niet bevordelijk voor mijn gezondheid. Die extra belasting heeft ook invloed op de Reuma en hernia’s. Maar je kunt de chronische pijn die zij veroorzaken ook niet los zien van het overgewicht.

hoe dan?

Hoe dan? Dat was de vraag toen ik die cijfers op de weegschaal zag. Het antwoord is simpel. Ik heb meer calorieën gegeten dan verbrand. Een calorie overschot dus. Dan zorg je er toch gewoon voor dat je in een calorie tekort kom? Als het echt zo gemakkelijk was, dan had ik die 99,7 kg nooit aangetikt. Er komt natuurlijk veel meer bij kijken. Afvallen op zich is niet zo moeilijk. Het gaat om het volhouden. En dat is precies waar het steeds mis gaat.

Zoals ik al zei is er een connectie tussen chronische pijn en afvallen. Iedere dag leven met pijn kost namelijk veel energie. Je leefstijl veranderen kost ook heel veel energie. Je gaat namelijk je gewoontes veranderen door nieuwe gewoontes aan te leren en niet helpende gewoontes af te leren. Beide kosten dus veel energie. Daar heb ik inmiddels mijn weg wel in gevonden. Voorheen waren pijn en vermoeidheid triggers om te gaan bingen. Dat heb ik intussen doorbroken door meer rust en herstelmomenten in te plannen. Maar vanaf mijn vorige blog tot nu is er veel gebeurd, wat ook invloed had op mijn leefstijl.

zorgen en stress

Er zijn veel zorgen geweest en dat veroorzaakt stress in je lijf. Zorgen om mijn kind, om de gezondheid van mijn vader en verdriet om het overlijden van mijn vader. Je hebt maar een bepaalde hoeveelheid energie en wanneer je steeds over je grenzen gaat, wordt de energie steeds minder. Na het overlijden van mijn vader en de verkoop van zijn huis werd het rustiger. Met het puberkind ging het ook steeds beter, dus je zou zeggen dat het een gunstig effect had op mijn gewicht.

Niets was minder waar. Ik werd alleen maar zwaarder. Ik ging aan het werk om die leefstijl te verbeteren en deed mee met het fit4life programma. En toch viel ik niet af. Hoe kon dat? Niet zo lang geleden vlogen de eerste kilo’s er altijd zo af. Door de stress van de afgelopen periode was ik natuurlijk al totaal uitgeput. Ik begon net weer een beetje meer energie te krijgen. Normaal gesproken werkt sporten mee aan meer energie. Maar dit programma was in Hoorn, dus daar moest ik voor reizen. En ook reizen kost mij altijd veel energie. Drie keer per week op- en neer naar Hoorn bleek niet haalbaar.

de overgang

Daarnaast kreeg ik allerlei andere klachten, ook mentaal, zoals angsten. Angsten die ik vroeger in mijn pubertijd ook had. Ik kreeg de ene migraine aanval na de andere en die waren angstig hevig. Mijn bloeddruk was erg hoog en ik werd onwel. Ook sliep ik steeds slechter. Wat was er in godsnaam met me aan de hand? Na een scan van mijn rug, voor mijn neurologische aandoening, kwam per ongeluk naar voren dat er cystes op mijn eierstokken zaten. Aha, was dat misschien de oorzaak?

De cystes zagen er niet goed uit en er volgde een operatie. Beide eierstokken en eileiders zijn verwijderd. Hallo overgang. Het werd duidelijk dat de klachten die ik voor de operatie had gerelateerd waren aan de cystes op mijn eierstokken. Door de overgang was mijn lijf totaal uit balans en in plaats van afvallen kwamen de kilo’s er alleen maar bij.

infecties

Daarnaast heb ik driekwart jaar de ene infectie na de andere gehad. Het begon met een wondinfectie na de operatie. Al snel daarna volgde de eerste blaasontsteking, gevolgd door een hevige verkoudheid die maar niet over ging en daarna nog menige urineweg infectie van blaasontsteking tot een aantal keer nierbek ontsteking. Zelfs zo heftig dat ik ermee in het ziekenhuis belandde.

Wanneer ik infecties heb, mag ik geen reuma medicatie spuiten. Dat zorgde dus ook voor meer pijn en stijfheid. Dit resulteerde tot minder bewegen. En daarbovenop zorgen de antibiotica voor onstuimige darmen, als in hollen of stil staan. Je snapt het, niet echt een lekkere basis om kilo’s kwijt te raken. In plaats daarvan werd ik alleen maar dikker.

conclusie

De afgelopen jaren waren niet echt stabiel. Dan kun je nog zo gemotiveerd zijn om af te vallen, maar ik had geen goede basis. Toch heb ik wel een hoop geleerd. Over gezonde voeding, voedzaam eten en mijn grenzen wat betreft bewegen. Daarnaast ga ik veel bewuster om met mijn energie en neem ik voldoende rust en hersteltijd. Allemaal onderdelen die me zeker gaan helpen bij het bereiken van een gezond gewicht.

Want ik heb het natuurlijk nog niet opgegeven. Ik ben druk bezig om mijn lijf weer in balans te krijgen. Door acupunctuur, journallen, yoga, meditatie en voedzaam eten. Ik merk steeds meer wat voeding met mijn lijf doet. Dat is een zoektocht, maar wel een waar ik iets aan heb. Stapje voor stapje gaat het me lukken. Ik weet het zeker!

hoe nu verder?

Goeie vraag! Hoe nu verder? Ik heb al veel geleerd, zet ook al goede stappen en weeg gelukkig al een aantal kilo minder. Verder ga ik het deze keer niet alleen doen. Ik ben lid geworden van het membership van Cynthia Schultz: Lekker Lichter Leven. Duurzaam afvallen als levensgenieter. Alsof de het memebership voor mij gemaakt is. Want eten is voor mij geluk. En die geluksmomentjes wil ik graag behouden. En het is zelfs belangrijk.

Je leefstijl veranderen betekent namelijk niet dat je moet leven op een blaadje sla. Ik weet dat je dan afvalt, maar dat is niet de manier waarop ik het wil doen. Been there, done that. En zonder goed resultaat. Het gaat om kleine stapjes te zetten. Steeds meer nieuwe gewoontes die een gezonde leefstijl ten goede komen. Ik ga het delen op mijn blog en op Insta. Ga je met mij mee op dit avontuur?

Als je niets wilt missen schrijf je dan in op de hey new week mail. Dan ben je altijd op de hoogte van mijn nieuwe blogs.

disclaimer

Met ‘ik ben veel te dik’ heb ik het over mijzelf. Het is mijn verhaal, mijn zin in mijn hoofd. Ik heb geen oordeel over anderen. En ik zal anderen ook nooit dik noemen. Het is hoe ik mezelf zie. Dat is altijd anders dan hoe je naar anderen kijkt. Daarbij vind ik mezelf niet lelijk omdat ik dik ben. Al vind ik wel dat die extra kilo’s voor vee ongemak zorgen en naast het gezondheidsaspect wil ik daar ook vanaf. Maar dat is weer een ander verhaal voor een ander blog. Wordt vervolgd.