Bij guilty pleasures denk je meestal aan muziek. En ja, die guilty pleasures heb ik ook. Oké, daar komt ie: ‘I Want It That Way’ van the Backstreet Boys. Hij staat in mijn Favorite Spotify playlist en ik zing uit volle borst mee, inclusief handgebaren en soms ook een dansje. Maar dit zijn niet de guilty pleasures die ik bedoel. In deze blog post gaat het om guilty food pleasures. En díe heb ik zeker! Mijn wangen kleurden al bij de onthulling van mijn muzieksmaak, maar er komen hier een aantal heftige onthullingen aan… Het begint mild, maar de de laatste zijn misschien zelfs wel ranzig te noemen…
Bam, dat is een pittige titel. Maar het is zo, ik ben echt te dik. Te dik in de ogen van menig anderen, te dik volgens de BMI meter (overgewicht), maar bovenal te dik in mijn eigen ogen. Wat mijn gezondheid betreft zijn er ook genoeg redenen om af te vallen: Reuma, hoge bloeddruk, diabetes in de familie, hartinfarct van manlief, verhoogd risico op kanker door Reumamedicatie. Maar vreemd genoeg blijft mijn uiterlijk de belangrijkste motivatie. Bijzonder vind ik dat. Waarom vind ik het zo belangrijk om slanker te zijn? Mijn gezondheid is toch veel belangrijker?